Hoe Aldy’s Voetverzorging begon, lang geleden
Maandagochtend 07.00 uur zit ik achter de pc. Mijn eerste klant komt vanochtend om 08.00 uur en voor die tijd wil ik nog even wat facturen betalen. Dan open ik mijn internetbankieren en daar staat groot: “Gefeliciteerd, het is vandaag 15 jaar geleden dat u Aldy’s Voetverzorging inschreef bij de kamer van koophandel”. De ING bood mij zelfs een taartje aan om dit heugelijke feit te vieren.
WOW, die zag ik niet aankomen. Eigenlijk sta ik er nooit zo bij stil hoe lang ik, al met zeer veel plezier, dit werk doe.
Maar ik mijmerde even weg en zag mezelf weer in mijn auto zitten in de parkeergarage in Alphen aan den Rijn. Op de bijrijdersstoel een tas vol papier en brochures van de kamer van koophandel. En eerlijk behalve trots was ik erg teleurgesteld.
Maanden van opleiding, ondernemingsplan schrijven, klanten werven ( in het begin vooral familie, vrienden en moeders van de basisschool), praktijkvoorraden, instrumenten, motor en praktijkkleding aanschaffen. Alles om mijn eigen bedrijf een goede start te geven. In die voorbereidingstijd reed ik vaak langs de kamer van koophandel en dacht aan het glorieuze moment dat ik daar naar binnen zou gaan.
En nu zat ik hier, in de auto. Vol trots ging ik 15 minuten geleden de deur door. Bij het loket melde ik dat ik mijn bedrijf kwam inschrijven. De dame stelde een paar vragen, draaide een formulier uit, ik keek de gegevens na en ondertekende. Bam dat was alles.
Had ik daarvoor uren en uren aan een ondernemingsplan gewerkt, dacht toch minstens dat dat plan doorgenomen en besproken zou worden. Maar later begreep ik, zo’n plan maak je voornamelijk voor jezelf, zodat je weet welke beren er op je weg kunnen komen.
Welkom in de zakelijke wereld, de inschrijving was een formaliteit. De papieren voor de belastingdienst zaten samen met het inschrijfformulier in de plastic tas die ik meekreeg.
Zeer trots reed ik naar huis, want tja ik had het dan wel mooi toch even gedaan.
Een voorval uit de prille begintijd wil ik je niet onthouden. Als ambulant pedicure kwam ik voor het eerst bij een nieuwe klant. Helaas hield ik een wattenschijfje vast in mijn linkerhand, tijdens het fraisen van de nagels. Ineens een misselijkmakende geluid “Ieuwwwww” en een grote sneeuwbui. Vrouw Holle had haar kussen blijkbaar uitgeschud. De punt van de frais had het wattenschijfje te pakken gekregen. Inmiddels weet ik uit ervaring dat zo’n schijfje uit heeeeeel heeeeeel erg veel vezels bestaat. De klant keek mij verbijsterend aan, begon hard te lachen en zei dat ze even de stofzuiger ging pakken. En ik zat daar met het schaamrood op mijn wangen en witte pluizen in mijn haar.
Beren op de weg ben ik niet tegengekomen hoor. Waarschijnlijk toch door mijn fantastische ondernemingsplan. De praktijk draaide vanaf het begin erg goed, zelfs beter dan ik ooit had kunnen dromen.
En nu dus gewoon 15 jaar verder. Weet je hoe trots ik nu achter mijn pc dit verhaal schrijf.
Een grote glimlach straalt van oor tot oor.
Op naar de 25 jaar Aldy’s Voetverzorging.
Lieve groetjes Aldy
Ps:
Wil je weten hoe het komt dat ik pedicure geworden ben lees dan het volgende verhaal .Beroepskeuze : Pedicure
